Największe forum LOST - Zagubieni w Polsce

Pioner

Odcinek 21 "?"
Retrospekcje: Mr.Eko

Ecko buduje swój kościół. Widzi Anę, która pyta go, po co to robi. On wyjaśnia jej łagodnie, że buduje kościół, bo nakazano mu to we śnie. Ana pyta czy w takim jak ten i nagle Ecko widzi jej ranę na piersi i krew na ustach. Ana mówi mu by pomógł Johnowi. Po chwili Ecko jest w bunkrze. W rękach trzyma siekierę. Widzi swego brata Yemi, który siedzi przy komputerze. Ecko chce go przeprosić za wszystko, ale Yemi go ucisza i wyjaśnia, że praca, jaką tu wykonują jest najważniejsza, a jest zagrożona. I dlatego Ecko musi pomóc Johnowi, który się pogubił. Musi sprawić by John zaprowadził go do znaku zapytania. Nagle słychać pikanie, ale zamiast cyfr na zegarze są znaki zapytania, podobnie jak na klawiaturze. Yemi wpisuje kod i zegar się zeruje, choć ciągle są na nim znaki zapytania. Nagle bunkier zaczyna drżeć. Yemi dodaje jeszcze, że uczyniono wiele złego, ale Ecko musi się z tym pogodzić, bo nic już tego nie zmieni. Bunkier drży coraz bardziej jakby za chwilę miał wybuchnąć. Yemi dodaje by Ecko wziął ze sobą siekierę i wtedy Ecko się budzi. Jest noc. Budzi się także śpiący obok Ecko Charlie. Ecko dotyka swego krzyża, a potem bierze siekierę i wyjaśnia, że musi znaleźć Johna. Jack, Kate, Sawyer i John wracają do bunkra. Jack ma za złe Johnowi, że nie powiedział im, że Henry próbował udusić Anę. Dochodzą do bunkra, kiedy przez drzwi wypada trzymający się za rękę Michael. Twierdzi, że Henry go postrzelił i uciekł. Że spał i obudziły go strzały. Ecko, który nadszedł pomaga Jackowi zabrać Michael'a do bunkra. Kate sprawdza puls Any, a Sawyer klęka przy Libby. Jack i Ecko są wstrząśnięci tym, co zastają w bunkrze. Kate stwierdza, że Ana nie żyje. Nagle Libby krztusi się krwią. Jack zarządza, że trzeba ją przenieść. Michael jest zrozpaczony, że Libby nadal żyje. Ecko układa zwłoki Any w magazynku i modli się nad nimi. Jack każe Kate uciskać ranę Libby, która jest w szoku i krzyczy. Jack nie wie czy może coś dla niej zrobić. Uważa, że trzeba pójść szukać tropu Henry'ego. Sawyer pyta, kto pomoże Libby, gdy Jack będzie się bawił w trapera. Ecko stwierdza, że on pójdzie i zabiera ze sobą Johna, który ma doświadczenie w tropieniu. Jack każe im natychmiast wracać, jeśli znają cokolwiek. Ecko bierze siekierę i ruszają. Ecko przypomina sobie jak udawał księdza Tundi i spowiadał. Niejaki Cordwell podrobił dla niego fałszywy paszport by mógł wyjechać do USA. Ale biskup chciał by przełożył wjazd, bo zdarzył się cud. Matka dziewczynki o imieniu Charlotte twierdziła, że jej córka utonęła, była martwa, a na drugi dzień się obudziła. Kobieta chciała by cały świat dowiedział się o tym cudzie. Biskup wyjaśnił jej, że najpierw kościół musi przeprowadzić dochodzenie i chciał je powierzyć księdzu Tundi czyli Ecko. Ten wyznał biskupowi, że nie wierzy w to, co mówi ta kobieta, a biskup wyjaśnił, że właśnie, dlatego wybrał jego. Ecko idzie szybko prze dżunglę i w końcu John go pyta, za czym idzie, bo on nie wiedział, żadnych śladów odkąd wyszli z bunkra. Ecko pyta go gdzie jest jego znak zapytania. John uważa, że Ecko ma jakieś urojenia i zamierza wrócić do bunkra. Ecko ponownie pyta go o jego znak zapytania i chce by mu go pokazał. Zirytowany John stwierdza, że nie musi mu niczego pokazywać, a wtedy Ecko uderza go głową w głowę i ogłuszony John upada. Odzyskuje przytomność przy ognisku, które rozpalił Ecko. John uważa, że Ecko oszalał. Ten powtarza, że ma mu pomóc znaleźć jego znak zapytania. O to prosiła go Ana. John stwierdza, że Ecko nawet nie wie, o czym mówi i ten potwierdza, ale wie, że John wie. John pokazuje mu plan, który zapamiętał. Ale uważa, że on nic nie znaczy. Ecko patrzy na plan i stwierdza, że jeśli ich bunkier to „Łabędź” to muszą iść w tamtym kierunku. Bo Ana chciała by poszli tam razem i powiedziała mu to we śnie. John sceptycznie przyjmuje to wyjaśnienie. Ecko pyta go czy on nigdy nie podążał za swoim snem. Ecko przypomina sobie jak rozmawiał o Charlotte z kornerem i grabarzem w jednej osobie. Mężczyzna odebrał wezwanie o 1 w nocy. Przyniesiono martwą dziewczynę, która dwie godziny przeleżała w wodzie. Mężczyzna zorientował się, że dziewczyna żyje w czasie autopsji. Ponieważ Eco/Tundi wyglądał na sceptycznego, korner puścił mu nagranie z autopsji. Kiedy do niej przystąpił Charlotte zaczęła strasznie krzyczeć. Był to niesamowity krzyk. Koroner oddał Eco tą taśmę, bo nigdy w życiu już nie chciał słyszeć tego krzyku. Eco prowadzi Johna przez dżunglę. Uważa, że rysunek to mapa pokazująca rozmieszczenie bunkrów na wyspie. W pewnym momencie Ecko wchodzi na fragment figurki Matki Boskiej i po chwili dochodzą do spalonego wraku samolotu. Ecko stwierdza, że to John go pierwszy znalazł. John potwierdza. Wyjaśnia, że wtedy samolot wisiał na drzewie i to Boone sprawił, że spadł, kiedy do niego wszedł. Ecko decyduje, że tu rozbiją obóz i zaczekają na kolejne instrukcje. Jack denerwuje się, czemu Ecko i John nie wracają. Kate wyjaśnia mu, że w nocy trudno jest znaleźć ślady. Michael pyta czy Libby coś mówiła. Jack wyjaśnia, że cały czas jest nieprzytomna. Krwawienie ustało, ale to niedobrze. Nie może jej pomóc. Może tylko sprawić by nie cierpiała. Ale do tego potrzebuje heroiny, którą ma Sawyer. Ten od razu po nią idzie, ale Jack decyduje, że Kate pójdzie z nim. Kate nie rozumie, czemu ona też ma iść. Sawyer wyjaśnia jej, że Jack wie, że on trzyma heroinę tam gdzie schował broń. Więc albo zabierze tam Kate, albo Libby będzie cierpieć. Kate patrzy na Jacka bez słowa, a on potwierdza, że dokładnie o to mu chodzi. Sawyer zabiera Kate z sobą. Ona jest ciekawa jak Ana Lucia ukradła broń Sawyer'owi, ale ten wykręca się, że nie wie jak mu go zwinęła. Sawyer każe zaskoczonej Kate wejść do swojego namiotu. Okazuje się, że broń i heroinę trzyma zakopane pod swoim łóżkiem. Daje Kate jedną z figurek. Kiedy wychodzą z namiotu Hurley ich pyta czy nie widzieli Libby. Kate mówi mu co się stało. Ecko grzebie w ognisku, a John jeszcze śpi. Nagle widzie Yemi'ego, który każe mu iść za sobą. Yemi wspina się szybko na skarpę po korzeniach i skałach. Ecko idzie za nim i pomaga sobie przy tym siekierą. Kiedy ma się już wspiąć na samą górę, Yemi, który tam na niego czeka, mówi: „Obudź się John” i w tym momencie Ecko spada na dół, a John budzi się z krzykiem, bo to się jemu śniło. Ecko pyta Johna czy śniła mu się ksiądz i wyjaśnia, że to był jego brat. Chce wiedzieć, co Yemi mu powiedział. John wyjaśnia, że chciał by za nim poszedł na górę. Ecko zaczyna się wspinać mimo ostrzeżeń Johna, że to niebezpieczne i że to był tylko sen. Ecko przypomina sobie jak pojechał do domu Charlotte. Dziewczyna siedziała na ganku i miała przerażające oczy. Jej matka wyszła na zewnątrz i poprosiła Ecko by przyjechał innym razem. Jej mąż Richard wyszedł za nią, kazał jej wejść do środka i wziąć ze sobą córkę. Richard uważał, że nie zdarzył się żaden cud. Dziewczyna wpadła do rzeki i jej organizm wpadł w hipotermię. Dlatego wyglądała na martwą. A lekarz tego nie zauważył i chciał ją pokroić. A teraz mówił o cudzie, bo chciał ukryć własne zaniedbanie. Zdaniem Richarda jego żona uważała inaczej, bo była dewotką i robiła to na złość jemu. Wiedziała, że on jest oszustem, bo zarabiał na życie jako medium, a nie miał żadnych zdolności. Po prostu zbierał informacje o ludziach, a potem je wykorzystywał. Ecko zapewnił Richarda, że powie zwierzchnikowi, że nie było żadnego cudu. Charlotte żyła i tylko to się liczyło. Odjeżdżając, Ecko zobaczył w oknie Charlotte wpatrzoną w niego. Ecko wchodzi na górę i rozgląda się, ale wszędzie widzi tylko pokryte dżunglą wzgórza. John pyta go z dołu co widzi. Ecko odpowiada, że nic i patrzy w dół na Joha. Widzi samolot, a za nim gołą ziemię tworzącą koło pośród traw. Ecko schodzi na dół, sprawdza ziemię i stwierdza, że jest słowa. Jego zdaniem posypali ziemię solą, by nic w tym miejscu nie urosło, by zrobić znak widoczny z góry. By zaznaczyć miejsce, na które spadł samolot. John nie rozumie, o czym Ecko mówi. A Ecko stuka w ziemię siekierą wokół samolotu i pod nim. W pewnym momencie siekiera uderza o coś metalowego pod samolotem. Ecko rozgarnia ziemię i znajduje metalowy właz. We dwóch przesuwają kawałek dalej ogon samolotu. Potem we dwóch oczyszczają właz z ziemi. On ma dwa uchwyty do otwierania. Ecko podbija je siekierą, przesuwają się i obaj z Jonem z trudem podnoszą dwie ciężkie klapy. Pod nim jest długi tunel prowadzący w dół. Po jednej jego stronie biegnie metalowa drabinka, a po drugiej dwie rury. Jack rozbija figurkę i wyjmuje heroinę. Sawyer i Kate przyglądają się temu, co robi. Trochę dalej stoi Michael, a na kanapie siedzi, Hurley, który opowiada Michael'owi, że to miała być ich pierwsza randka i dodaje, że cieszy się, że Michael'owi nic nie jest. Ecko i John schodzą na dół. To kolejny bunkier Dharmy. Jest opuszczony, ale światło działa. Jest tam sala z dwoma fotelami po środku. A na ścianie jest rozmieszczonych 9 telewizorów w trzech rzędach. Jeden z nich jest włączony, ale niczego nie pokazuje tylko szumi. John włącza wszystkie telewizory. Na siódmym widać ich bunkier. Kamera pokazuje salonik i kuchnię. Z boku stoi włączony komputer. Miga na nim kursor tuż za pytaniem czy wydrukować rejestr. John wpisuje Y i potwierdza klawiszem WYKONAĆ. Drukarka zaczyna drukować. Ecko odrywa połówkę drzwi od szafy, w której są różne dokumenty. Na wydruku są po kolei coraz wyższe cyfry jak np. 41602081, a po każdej jest słowo Accepted. Ecko znajduje mnóstwo pustych zeszytów z symbolem Dharmy. John zauważa plastikową rurę. Podnosi ją do góry i wkłada do środka kawałek papieru, czyli swoją mapę. Zamyka rurę i wtedy ciąg powietrza porywa w górę papier. Ecko znajduje pod stosami dokumentów kasetę video. Oglądają ją. To instruktaż dla stacji 5 o nazwie Perła. Znany im już dr Mark Wickman, wyjaśnia na filmie, że Perła, to stacja monitorująca, gdzie działania osób biorących udział w projekcie Dharmy mogą być obserwowane i rejestrowane. Kolejne zmiany miały trwać 3 tygodnie. W tym czasie dwie osoby przebywające w bunkrze miały obserwować eksperyment psychologiczny. Ich zadaniem była obserwacja drużyn w innych stacjach na wyspie. Nie wiedzieli oni o tym, że są obserwowani, ani że biorą udział w eksperymencie. Podczas 8-godzinnych dyżurów obserwatorzy mieli zapisywać swoje obserwacje w zeszytach, które im dostarczyli. Dr Wickman nie wyjawił, co to za eksperyment. Podkreślił tylko, że uczestnicy eksperymentu wierzyli, że to, co robili było bardzo ważne. Potem zeszyty zapisane wynikami obserwacji były wysyłane plastikową rurą do organizatorów eksperymentu. John nie chciał oglądać kasety drugi raz. Ecko pozbierał wszystkie dokumenty do plecaka, bo uważał, że może być w nich coś ważnego. Wierzył, że praca, którą dotąd wykonywał John, czyli wciskanie przycisku jest teraz jeszcze ważniejsza. John nie rozumie, czemu Ecko tak myśli. On teraz uważa, że to jakaś kpina i traktowanie ich jak szczury w labiryncie, w którym nie ma sera. Ecko uważa, że to test, że nie wciskają tego przycisku, bo tak każe im film tylko, dlatego, że to jest ich przeznaczeniem. John nie wierzy w przeznaczenie. Uważa, że każda sekunda z jego nędznego życia jest równie bezużyteczna, jak wciskanie tego przycisku. Że to jest niczym, a Ecko nie ma prawa, by mu mówić, że jest inaczej. Ecko przypomina sobie jak na lotnisku kupił bilet na lot 815. Czekała tam na niego Charlotte, która wyjaśniła, że obiecała dostarczyć wiadomość, więc to robi. Wyjaśniła, że Yemi kazał przekazać Ecko, że jest on dobrym księdzem. Ecko uznał jej słowa za niesmaczny żart, do którego namówił ją jej ojciec. Charlotte dodała, że Yemi powiedział jej to wszystko gdy była pomiędzy światami. Powiedział jej, że Ecko do niej przyjdzie, że jest on dobrym człowiekiem i kazał mu przekazać, że wkrótce się spotkają. I że Yemi wierzy w brata, mimo, że ten nie wierzy w siebie. Ecko nie mógł zrozumieć, czemu Charlotte mu to robi. Ona dodała, że pewnego dnia Ecko jej uwierzy i odeszła. Ecko pokazuje Johnowi krzyż, który ma na szyi i wyjaśnia, że nosił go jego brat Yemi, który był księdzem. Przez jego zdradę został postrzelony i umarł. Zabrano go na pokład samolotu, który wystartował z lotniska w Nigerii, z drugiego końca świata. Potem samolot, którym leciał Ecko rozbił się na tej wyspie. I jakimś cudem właśnie tutaj on odnalazł brata. Znalazł go w samolocie, który wystartował z Nigerii. W tym samolocie, który leży nad nami i zasłonił wejście do tego miejsca. Ecko zdjął ten krzyż z szyi Yemiego i założył na swoją. To samo zrobił w dniu, w którym po raz pierwszy odebrał człowiekowi życie. Dlatego Ecko uważa, że to wszystko ma znaczenie i jeśli John nie będzie przyciskał przycisku to on to będzie robił. Jack robi Libby zastrzyk z heroiny. Hurley klęka przy łóżku i mówi do niej. Przeprasza, że zapomniał zabrać koc. Nagle Libby odzyskuje świadomość, patrzy na Hurley'a, potem na Jacka i mówi jedno słowo: Michael. Jack zapewnia ją, że Michael'owi nic nie jest, Libby jest przerażona, lecą jej łzy i umiera. Jack zamyka jej oczy. Hurley szlocha oparty czołem o jej rękę. Kate płacze siedząc przy stole. Sawyer siada przy niej i przytula ją mocno. On też ma łzy w oczach. Jack sprząta opatrunki w łazience. On też jest przybity śmiercią Libby. Michael stoi w magazynku i patrzy na zwłoki Any. Komputer zaczyna pikać, ale nikt się nie rusza by wpisać cyfry. Ecko i John idą do bunkra.

Pioner

Odcinek 22 "Three Minutes"
Retrospekcje: Michael - Na wyspie

13 DNI WCZEŚNIEJ. Michael chciał pożyczyć karabin od Locke'a, by poćwiczyć strzelanie, a gdy Locke się pochylił, ogłuszył go ciosem w głowę i zabrał naboje. Potem skontaktował się przez komputer z Waltem, który opisał mu, że gdy go wyprowadzają to przy plaży jest duża skała z dziurą pośrodku. Michael obiecał Waltowi, że już po niego idzie. W bunkrze pojawił się Jack, który zauważył nieprzytomnego Locke'a w magazynku. Michael zagroził mu bronią, wyjaśnił, że idzie po Walta i zamknął Jacka i Johna w magazynku. DZIEŃ DZISIEJSZY. Michael stoi przed bunkrem i pali różową karteczkę. Jack woła go do środka. Sawyer wyjaśnia, że ma tylko 11 sztuk broni, bo 5 oni im zabrali. Michael uważa, że jeśli wyruszą od razu to dojdą do obozu Innych następnego dnia. Chce by poszli tylko w pięcioro, bo inaczej tamci mogą ich usłyszeć. Jack uważa, że to zbyt niebezpieczne. Hurley, który stoi nad owiniętymi w koce zwłokami Libby i Anny, przypomina wszystkim, że one nie żyją, a oni ich nawet jeszcze nie pochowali. Jack decyduje, że, Michael powinien zostać w bunkrze. On z Hurley'em biorą zwłoki Libby, a Kate i Sawyer zwłoki Any. Zamierzają je pochować wieczorem, a potem się zastanowią, co dalej. Michael patrzy na ślady krwi na podłodze. 13 DNI WCZEŚNIEJ. Michael biegnie cały czas na północ. Nagle zauważa stojącego tyłem mężczyznę. Każe mu podnieść ręce do góry i nie ruszać się. Mężczyzna nazywa zaskoczonego Michael'a ojcem Walta. Od tyłu zachodzi Michael'a Brodacz, który usiłuje mu wyrwać karabin. Pada kilka strzałów w powietrze. Michael puszcza karabin, ucieka strzelając za siebie z pistoletu. Jeden z mężczyzn odpowiada ogniem. Brodacz każe mu przestać strzelać, bo Michael jest im potrzebny. Brodacz rozkręca nad głową kamień w kawałku materiału, rzuca i materiał owija się wokół nóg Michael'a, a ten upada. Brodacz każe szybko zasłonić Michael'owi twarz, bo jego przyjaciele są tuż za nim. DZIEŃ DZISIEJSZY. W bunkrze Michael zmywa krew z podłogi. Ecko wchodzi po cichu, bo zabłocone buty zostawił przy wejściu. Michael pyta go czy jest księdzem i czy wierzy w piekło. Ecko pomaga mu zmywać krew i opowiada o pewnym chłopcu z jego parafii, który zabił psa łopatą, bo ten ugryzł jego siostrę. Chłopiec chciał wiedzieć czy trafi za to do piekła. Ecko zapewnił go, że nie, jeśli tylko będzie żałował tego, co zrobił. Ale chłopcu nie zależało na przebaczeniu. Bał się tylko, że trafi do piekła, a pies będzie tam na niego czekał. Michael wychodzi z bunkra. Idzie szybko przez dżunglę. Zatrzymuje się przy drzewie i wymiotuje. Zauważa go Jack, który właśnie wracał do bunkra. Michael wyjaśnia, że musiał stamtąd wyjść. Chce odzyskać syna. Przekonuje Jacka, że muszą to zrobić jego sposobem. Tylko ich piątka, bo inaczej nam się nie uda. Twierdzi, że już to przemyślał. To muszą być osoby, które już o tym wiedzą, tzn.: on, Jack, Kate, Sawyer i Hurley. A pozostali byliby tylko w niebezpieczeństwie. Michael uważa, że on powinien o tym decydować, bo chodzi o jego syna. Jack zapewnia go, że tak zrobią. Claire bawi się z Aaronem. Podchodzi do nich Charlie i pyta ją czy wiedziała Ecko. Claire wyjaśnia, że nie i chce wiedzieć, czego chce Charlie. On daje jej walizeczkę pełną jakichś szczepionek, którą znalazł przy spadochronie. Jest też iniektor pneumatyczny do robienia sobie zastrzyków. Charlie przetestował jedną szczepionkę na sobie i czuje się świetnie. Jest na nich napisane by podawać je, co 9 dni. Claire jest mu bardzo wdzięczna. Michael i Jack przychodzą na plażę. Wszyscy cieszą się na widok Michael'a. Jin i Sun witają się z nim serdecznie. Michael zapewnia ich, że z nim wszystko w porządku. Nagle Sun zauważa zwłoki zawinięte w koce i Kate kopiącą grób. Pyta Michael'a kto to. On wyjaśnia, że Ana-Lucia i Libby, które zostały zamordowane. 13 DNI WCZEŚNIEJ. W nocy Michael zostaje przyprowadzony do ogniska, przy którym siedzi Alex. Brodacz ściąga mu worek z głowy, a Michael pluje mu w twarz. Brodacz nie ma mu tego za złe, bo w końcu zabrał mu syna. Jeden z Innych przyprowadza do ogniska Kate z workiem na głowie. Brodacz ostrzega Michael'a by się nie odzywał, jeśli chce zobaczyć jeszcze syna. Jeden z Innych zakneblowuje Michael'a. Locke chce zawrócić, bo zgubił trop. Jack uważa, że jeśli teraz zawrócą to już nigdy nie zobaczą Michael'a i to będzie wina, Johna i jego. Nagle z ciemności rozlega się głos mężczyzny, który przyznaje rację Jackowi. Wszyscy trzej mierzą do niego z broni. Ponieważ stoi w ciemności, nie widać twarzy mężczyzny. Można zauważyć tylko, że ma potężną brodę. Sawyer rozpoznaje, że to ten facet postrzelił go na tratwie i chce do niego strzelić, ale z ciemności ktoś strzela do Sawyera i go rani. Alex uspokaja Michael'a, który słyszy całą rozmowę, że Brodacz chce tylko przekazać wiadomość jego przyjaciołom i dlatego musi ich przestraszyć. Jack uważa, że mężczyzna blefuje, że ich jest więcej. Brodacz krzyczy by zapalić pochodnie i w koło miejsca, gdzie stoją zapalają się pochodnie. Brodacz chce by oddali mu swoją broń, odwrócili się i wrócili do domu. Jack mówi stanowczo nie, a wtedy Brodacz krzyczy by Alex przyprowadziła Kate. Alex prosi kolegę by to on zaprowadził Kate. Kiedy mężczyzna ją zabiera, Alex pyta Michael'a czy z Claire wszystko w porządku, czy urodziła i czy dziecko jest zdrowe. Michael jest zaskoczony jej pytaniami. Mężczyzna podprowadza Kate do Brodacz, a wszyscy trzej rzucają swoją broń. Sawyer zauważa, że to jeszcze nie koniec. Brodacz zabiera broń i oddaje im Kate. Wraca z bronią do ogniska i oznajmia Michael'owi, że jego przyjaciele wracają, bo zrezygnowali z niego. Brodacz patrzy znacząco na Alex, która mówi do Michael'a przepraszam i uderza go kolbą karabinu w głowę. DZIEŃ DZISIEJSZY. Na plaży Michael głaszcze Vincenta na plaży. Sawyer i Jack wyjmują broń ze skrytki. Sawyer jest ciekawy, co zaszło między Jack'iem i Kate w dżungli. Jack wyjaśnia, że wpadli w sieć, ale Sawyer mu nie wierzy. Sayid pyta ich czy to prawda, że Henry uciekł. Jack wyjaśnia mu, że tak, a Ecko i Locke, którzy za nim poszli jeszcze nie wrócili. Sayid chce wiedzieć, kiedy wyruszają, ale Jack stwierdza, że on z nimi nie idzie, Michael chce zabrać tylko małą grupę: jego, Kate, Hurley'a i Sawyera. On ich poprowadzi, więc ta decyzja należy do niego. Sawyer się nie zgadza z Jackiem i daje broń Sayid'owi. Ecko ogląda cały bunkier i dochodzi do ściany, która przyciąga jego krzyżyk. Komputer zaczyna pikać, więc Ecko wraca do niego i wpisuje kod. Przychodzi Charlie, który martwił się o Ecko, a ten prosi by Charlie przyniósł tu jego rzeczy z plaży, bo tu się wprowadza. Charlie nie rozumie, bo mieli razem budować kościół. Ecko wyjaśnia, że teraz musi robić coś innego. Charlie czuje się odtrącony i stwierdza, że Ecko sam sobie może przynieść swoje rzeczy. Sawyer mówi Michael'owi, że Sayid idzie z nimi. Michael ma o to pretensje do niego. Sawyer nie rozumie, czemu. Bo przecież skoro idą na wojnę to przyda im się ktoś, kto już na jednej wojnie był. Michael mówi w końcu, że to żaden problem, ale jest zrozpaczony. 11 DNI WCZEŚNIEJ. Po kilku dniach marszu Inni przyprowadzają Michael'a do swojego obozowiska. Góruje nad nim prostokątna skała z kwadratowym otworem w środku. Obozowisku składa się z okrągłych namiotów. W skale są metalowe drzwi ze znakiem Dharmy, a pilnuje ich dwóch uzbrojonych mężczyzn. Wszyscy są ubrani ubogo, niektórzy są boso. Sadzają Michael'a przed jednym z namiotów i jeden z nich pobiera mu krew nowoczesną strzykawką, a potem wkłada ją do woreczka. Do Michael'a podchodzi czarnoskóra kobieta. Przedstawia się jako pani Klugh i zaczyna zadawać mu pytania na temat Walta: czy Michael jest jego biologicznym ojcem, ile lat miał Walt jak zaczął mówić, czy chorował na coś w dzieciństwie, czy miał bóle głowy, omdlenia, czy Walt kiedykolwiek pojawił się w miejscu, w którym nie powinno go być. Na większość z tych pytań Michael nie potrafi odpowiedzieć, bo nie było go przy Waltcie, gdy ten dorastał. Michael żąda by pokazali mu Walta. DZIEŃ DZISIEJSZY. Sayid przygotowuje się do wyprawy. Michael podchodzi do niego i oświadcza mu, że on nie idzie. Sayid chce wiedzieć, dlaczego. Michael wykrętnie wyjaśnia, że Sayid chce dopaść Henry'ego, a on chce odzyskać syna. Sayid przygląda się Michael'owi bez słowa, więc ten dodaje, że chce to zrobić po swojemu. Sayid nadal przygląda mu się bez słowa, ale w końcu podaje mu rękę, stwierdza, że rozumie Michael'a i życzy mu powodzenia. Michael jest wyraźnie zaskoczony, że Sayid tak łatwo odpuścił, dziękuje i odchodzi. Charlie próbuje sam budować dalej kościół, ale mu to nie wychodzi. Podbiega do niego Vincet i u jego stóp upuszcza figurkę Matki Boskiej. Charlie idzie za nim do namiotu Sawyera. Znajduje pozostałe figurki w otwartej skrytce. Bierze je i wrzuca po kolei do oceanu. Po wrzuceniu ostatniej zauważa, że widział go John, który siedzi sobie na plaży. Jack i Sawyer przychodzą do bunkra. Jack pyta Ecko gdzie byli przez całą noc. Ten wyjaśnia enigmatycznie, że nie udało im się odnaleźć śladów Henry'ego, nie wie gdzie jest Locke i zamierza uczcić pamięć Any i Libby na swój sposób. Sawyer i Jack przygotowują broń w bunkrze. Sawyer stwierdza, że nie znał nawet nazwiska Any. Jack mu je mówi, a Sawyer wyznaje mu, że przespał się z Aną i tak mu ukradła broń. Jack jest zaskoczony i zdziwiony, że Sawyer mu to mówi. Ten wyznaje, że tylko, dlatego, Jack jesteś kimś w rodzaju jego przyjaciela. A Any juz nie ma. Kate i Hurley cały czas kopią dwa groby. Podchodzi do nich Michael i mówi, że wyruszają rano i pójdą na drugą stronę wyspy do ich obozu. Kate zgadza się iść, ale Hurley stwierdza, że on nie pójdzie. 3 DNI TEMU. Związany Michael jest przetrzymywany w jednym z namiotów. Pani Klugh przynosi mu kolację, a on chce wiedzieć, kiedy go zabiją, bo przecież wie jak dotrzeć do ich obozu. Pani Klugh wyjaśnia mu, że Walt jest przed tym namiotem, a ostatnio ludzie Michael'a złapali jednego z nich. Oni nie mogą go uwolnić, ale może to zrobić Michael i jeśli to zrobi to wypuszczą jego i Walta. Michael domaga się widzenia z Waltem. Pickett go wprowadza. Walt zapewnia ojca, że nic mu nie jest, a oni robią mu testy, ale pani Klugh stwierdza, że o tym nie będą rozmawiać. Michael prosi by syn się nie bał i obiecuje, że wkrótce go stąd zabierze. Walt dodaje, że oni udają, ale pani Klugh stwierdza, że to koniec rozmowy i każe Pickett'owi zabrać Walta. Ten się wyrywa i podbiega do ojca. Przytula się do niego i prosi by ten go tu nie zostawiał. Pickett odrywa Walta od ojca i wynosi go z namiotu. Walt krzyczy do Michael'a, że go kocha, a ten mu obiecuje, że go zabierze. Michael płacze. Pani Klugh zapisuje coś na kartce. Wyjaśnia, że po tym jak Michael uwolni ich przyjaciela, zrobi coś jeszcze. Michael zapewnia, że wszystko. Zapisała mu na kartce 4 nazwiska jego przyjaciół i chce by Michael przyprowadził ich tu do nich. Tylko te cztery osoby. Grozi mu, że jeśli nie przyprowadzi kogoś z tej listy to już nigdy nie zobaczy Walta. Jest jej obojętne, co Michael im powie. Każe mu wymyślić jakąś historyjkę. Pani Klugh pokazuje mu listę. Są na niej: Jack, Kate, Hurley i Sawyer. Za zrobienie tego wszystkiego Michael żąda łodzi. DZIEŃ DZISIEJSZY. Powoli wszyscy zbierają się na ciałami leżącymi w wykopanych grobach. Locke siedzi samotnie na plaży. Rozcina usztywnienie na nodze i odchodzi plażą bez kul. Jack i Sayid idą razem. Jack zwierza mu się, że znowu nie wie, co powiedzieć nad grobami. Tak samo było, gdy leciał pochować ojca. Nagle nieoczekiwanie Sayid oświadcza, że jego zdaniem Michael ich oszukuje, bo nie zachowuje się jak ktoś, kto mówi prawdę. Jack jest zaskoczony, a Sayid każe mu iść dalej i zachowywać się normalnie. Sayid wierzy, że ojciec zrobi wszystko by uratować syna, wierzy, że to Michael uwolnił Henry'go, a teraz prowadzi ich prosto w pułapkę. Jack mu nie wierzy, a Sayid przypomina mu, że wierzył też ich Henry jest jednym z Innych. Jack chce porozmawiać z Michael'em, ale Sayid mu zabrania. Michael ma myśleć, że nadal kontroluje sytuację, bo oni muszą zdobyć nad nim przewagę i maja jedną noc, by coś wymyślić. Nad grobem Any Jack mówi, że przed katastrofą była policjantką, życie na wyspie nie było dla niej łatwe, ale się starała. Hurley mówi, że Libby była psychologiem lub psychiatrą. Pomogła wielu ludziom, pomogła jemu, była jego przyjaciółką i nie powinno było ją to spotkać. Odwraca się do Michael'a i mówi, że idzie z nim. Wszystkim jest smutno. Claire bierze za rękę Charlie'go, który stoi obok niej. Sun patrzy na morze i krzyczy łódź. Wszyscy się odwracają i zauważają łódź z żaglem, która płynie w stronę wyspy.

Xamil

Odcinek 23/24 "Live Together Die Alone"
Retrospekcje: Desmond - Pobyt na Wyspie

Wszyscy wybiegają na plażę. Niektórzy zastanawiają się czy to nie pułapka i nie Inni, ale Jack, Sawyer i Sayid wskakują do wody i płyną w stronę łodzi. Wchodzą na pokład i wyjmują broń. Jedynym dźwiękiem jest aria wydobywająca się spod pokładu. Nagle pada kilka strzałów, ale potem strzelającemu kończy się amunicja. Jack wyłamuje drzwiczki prowadzące pod pokład. We trzech mierzą z broni, do Desmonda, który siedzi na podłodze, pije alkohol, a na ich widok stwierdza, że śmiechem: „To Wy”. Jest już noc. Wszyscy chcą wiedzieć, co się dzieje. Jack prosi Kate by im powiedziała, że Desmond wrócił, a reszty postara się dowiedzieć do niego. Desmond siedzi z boku i cały czas pije. Jack chce wiedzieć, czemu wrócił. Desmond wyjaśnia, że płynął przez 2 i pół tygodnia. Kierował się na zachód. Wyciągał nawet 9 węzłów i w tydzień powinien był dopłynąć do Fidżi. Ale nie dopłynąłem do Fidżi tylko na tę wyspę. Uważa, że dlatego, że nic więcej nie ma. Jest tylko ocean i ta cholerna wyspa. I są zamknięci w szklanej kuli. Sayid podchodzi do nich z pochodnią i Jack idzie za nim. Desmond pyta go jeszcze czy wciąż przyciskają ten przycisk, a Jack potwierdza. Desmond przypomina sobie jak wypuścili go z więzienia wojskowego. Zwrócili mu jego rzeczy: zegarek, zdjęcie i książkę „Nasz wspólny przyjaciel”, jedyną książkę Dickensa, której nie przeczytał. Desmond był kapralem i po odsiedzeniu wyroku Został dyscyplinarnie wydalony ze szkockiego pułku królewskiego wojsk Jej Królewskiej Mości. Przed więzieniem czekał na niego w eleganckiej limuzynie Charles Widmore, ojciec Penelope. Dał on Desmondowi dwie skrzynki. W jednej były wszystkie listy, które Desmond napisał do Penelope z więzienia. Żadnego z nich nie dostała, przez co pomyślała, że Desmond się jej wyrzekł, ułożyła sobie życie i miała wyjść za mąż. W drugiej skrzynce były pieniądze. Widmore chciał by Desmond po prostu uciekł i nie utrzymywał żadnego kontaktu z jego córką. Sayid zabiera Jacka na bok i przedstawia swój pomysł. Kiedy oni pójdą pieszo z Michael'em, on dużo szybciej opłynie wyspę łodzią, wyjdzie na brzeg i dokona rekonesansu. Przekona się ilu ich jest, jaką mają broń. A potem na plaży rozpali ognisko z liści. Powstanie gęsty czarny dym i oni przyjdą do niego na plażę. I razem pójdą do ich obozu. Ale Jack nie może powiedzieć prawdy Kate, Sawyer'owi i Hurley'owi, bo Michael mógłby się domyślić, że go przejrzeli, bo element zaskoczenia to ich jedyna szansa. John przychodzi do bunkra. Nie chce by Ecko wciskał przycisk, chce by ten doszedł do zera. Uważa, że ten przycisk czyni ich niewolnikami i marionetkami pociąganymi na sznurkach. Ale Ecko nie zamierza go posłuchać i wpisuje liczby. Locke chce rozbić komputer, ale Ecko mu nie pozwala. Uderza go i przewraca. Wpisuje liczby do końca, zatwierdza i wyrzuca Johna z bunkra. Stwierdza, że odzyskał on swoją wolność i nie chce by przychodził więcej do bunkra. Jack rozdaje broń. Hurley jej nie chce. Kate ma wątpliwości. Uważa, że te rzeczy, które znalazła w stacji medycznej, czyli sztuczna broda, ubrania mogą wskazywać, że oni tylko udają, że są słabi. Michael stwierdza, że on ich widział i wie, że to dzikusy. Boją się bardziej niż oni i nie wiedzą, że oni do nich idą. Sawyer stwierdza, że szkoda gadać i wyruszają. Desmond przypływa na plażę pontonem. Sayid wyjaśnia mu, że potrzebuje jego łodzi, bo chce popłynąć na północny koniec wyspy. Desmond stwierdza z ironią, że do wrogiego plemienia i stwierdza, że ignorancja to błogosławieństwo. Sayid wyznaje mu, że nie potrafi żeglować, a Desmond radzi mu by szybko znalazł kogoś, kto potrafi, a sam siada na plaży i dalej pije. Przypomina sobie jak przyleciał do USA i kupował kawę w barze, ale nie miał dolarów, więc nie mógł za nią zapłacić. Stojąca za nim Libby zapłaciła za niego. Usiedli razem przy kawie i Desmond zwierzył się jej, że ma 8 miesięcy na doprowadzenie się do najlepszej formy z życiu, bo chce wygrać regaty dookoła świata. Nie chodziło mu o nagrodę, ale o to, kto ją miał wręczać, czyli o Charles'a Widmore'a, który próbował go przekupić, a gdy się mu nie udało to odebrał mu jedyną rzecz, na której mu zależało. Libby domyśliła się, że chodzi o kobietę. Desmond wyznał jej, że tak właściwie to jeszcze nie ma łodzi. A Libby stwierdziła, że ona ma. Łódź należała do jej zmarłego męża, który chciał popłynąć na Morze Śródziemne. Libby podarowała ją Desmondowi, bo jej mąż by tego chciał. Miał on na imię David, a łódź nazwał jej imieniem Elizabeth. Desmond podziękował jej i obiecał, że wygra te regaty w imię miłości. Sayid prosi Sun o pomoc. Ona wyjaśnia Jinowi, że Sayid chce by popłynął z nim na drugi koniec wyspy by pomóc Michael'owi. Jin nie chce zostawić Sun. Ona wyjaśnia mu, że jej nie zostawi, bo popłynie z nimi. Michael prowadzi ich. Sawyer idzie na końcu za Kate. Zauważa w trawie lalkę i chce ją podnieść, ale Kate mu zabrania. Wyjaśnia, że to pułapki Danielle, a wie, bo razem z Jackiem wpadła w jedną. Sawyer stwierdza, że Jack mu mówił, że wpadli w sieć, ale myślał, że Doktorowi chodziło o coś innego. Kate jest zdziwiona, że Sawyer i Jack rozmawiają o niej. Nagle słychać trzask. Wszyscy sięgają po broń i rozglądają się, ale to tylko olbrzymi ptak. Michael do niej strzela, ale rozlega się tylko suchy trzask. Zaskoczony patrzy na broń i wyjmuje magazynek, który jest pusty. Jack przeprasza, że zapomniał go naładować. Ładuje teraz, a Michael myśli nad czymś intensywnie. Charlie idzie przez dżunglę i spotyka płaczącego Johna. Stwierdza, że jeśli John ma depresję to powinien się napić ze swoim kumplem Desmondem, który też ma depresję, bo za długo wciskał ten przycisk. Sayid nie chce by Sun płynęła z nimi. Ona stwierdza, że Sayid potrzebuje tłumacza i przynajmniej dwóch osób, które potrafią żeglować. Claire przygląda się strzykawce. Desmond stwierdza, że szkoda jej zachodu, bo on wstrzykiwał to sobie przez 3 lata, co 9 dni. Pyta ją o ojca dziecka. Claire wyjaśnia mu, że zostawił ich już dawno temu. Desmond uważa, że może czuł, iż nie będzie dobrym ojcem i dlatego uznał, że dla nich będzie lepiej jak ich zostawi. Claire uważa, że tak było lepiej, ale dla niego. Desmond przypomina sobie jak przygotowywał się przed stadionem do biegania. Zauważył Jacka, który podjechał i poszedł biegać. Potem podjechała, Penelope. Desmond chciał wiedzieć jak go znalazła. Ona stwierdziła, że jak się ma chęci i pieniądze to każdego można znaleźć. Była ciekawa czy już przeczytał swoją ostatnią książkę. On wyjaśnił jej, że jeszcze nie i że nie wyjechał tylko był w więzieniu. Chciał wiedzieć, kiedy jest jej ślub, ale jeszcze nie ustaliła daty ślubu. On zapewnił ją, że wróci za rok. Ona chciała by wrócił teraz, ale on nie mógł. Ona chciała zrozumieć, przed czym on ucieka. On wyjaśnił jej, że wygra te regaty jej ojca. A dąży do tego by odzyskać honor. John przyłącza się do Desmonda. Mówi mu, że przyciskał ten przycisk przez 3 lata na nic. Desmond pyta skąd to wie. John wyjaśnia, że znalazł kolejny bunkier, kolejną stację. Nazwali ją Perła. Na filmie instruktażowym powiedziano, że to działo się w ich bunkrze nie było prawdziwe, że to był eksperyment psychologiczny. Desmond mu nie wierzy, więc John pokazuje mu kasetę. Wyjaśnia, że on przestał wciskać przycisk, ale ktoś inny to robi. Do rana Desmond wytrzeźwieje i wtedy przekonają się, co się stanie, gdy przycisk nie zostanie wciśnięty. Na noc Piątka zatrzymuje się na postój. Sawyer częstuje Hurley'a batonem, ale ten dziękuje, bo nie jest głodny. Michael kryje się na uboczu i płacze. Znajduje go Jack i pyta czy wszystko w porządku. Michael wyjaśnia, że szuka drzewa na ognisko. Jack mu pomaga i stwierdza, że Michael nie powinien być sam. Michael dziękuje mu, że pomaga ratować Walta. Jack stwierdza, że trzymają się razem. Sun wymiotuje. Wyjaśnia Jin'owi, że to nie choroba morska. Sayid obserwuje coś przez lornetkę. Podaje ją Sun. Na brzegu jest stopa, która wygląda jak fragment olbrzymiego posągu. Ta stopa ma tylko 4 palce. Ecko siedzi przy komputerze. Nagle gaśnie światło, a potem włącza się awaryjne. Idzie sprawdzić, co się stało. Znajduje uszkodzony bezpiecznik. Słychać odliczanie i znowu opuszczają się metalowe drzwi zamykając Johna i Desmonda z komputerem, ale tym razem to sprawka Desmonda, który wie jak je opuścić. Ecko jest na zewnątrz i krzyczy by John tego nie robił. Desmond pyta czy John jest tego pewny, a ten zapewnia, że nigdy w życiu nie był niczego bardziej pewny. Desmond przypomina sobie jak żeglował samotnie. Był wielki sztorm. Zabezpieczył swoją książkę w folię i włożył pod ubranie. Wyszedł na pokład, gdzie dostał w głowę i stracił przytomność. Ocknął się na plaży. W jego stronę biegł mężczyzna w żółtym skafandrze i masce. Zabrał go półprzytomnego do bunkra. Tam przeszukał jego rzeczy, a ponieważ nie znalazł niczego ciekawego, zniechęcony rzucił książką i zdjął maskę. Zapytał Desmonda czy jest nim, ale Desmond nie rozumiał, o czym mężczyzna mówi. Więc ten zadał mu zagadkę: „Co jeden bałwanek powiedział do drugiego bałwanka?”. Desmond nie wiedział, o czym on mówi. Mężczyzna przedstawił się jako Kelvin Inman. Desmond chciał wiedzieć, co z jego łodzią, ale Kelvin wyjaśnił, że znalazł go na plaży i nie widział żadnej łodzi. Rozległo się pikanie i zniechęcony Kelvin poszedł do komputera. Desmond poszedł za nim i chciał wiedzieć, o co w tym chodzi. Kelvin wyjaśnił mu enigmatycznie, że on tylko ratuje świat. Potem Desmond obejrzał kilka razy film instruktażowy i chciał wiedzieć, dlaczego brakuje niektórych fragmentów. Kelvin wyjaśnił mu, że Razinsky, jego partner, ocenzurował film. Desmond była także ciekawy, po co Kelvin nosi kombinezon. Ten wyjaśnił, że po to by się niczym nie zarazić na zewnątrz bunkra. Dał Desmondowi zastrzyki i kazał mu je brać, co 9 dni, bo Desmond trochę leżał na plaży i tylko pozostawała nadzieja, że się niczym nie zaraził. Desmond jest ciekawy, kim jest człowiek, który dobija się do drzwi. John mu wyjaśnia, że to pan Ecko, który jest księdzem. Ecko udaje się wyjść z bunkra przez wejście, do którego wysadzili właz. Biegnie na plażę i pyta Charliego jak oni wysadzili ten właz. Prosi go o pomoc. Wyjaśnia mu, że John zablokował wejście do bunkra, bo nie zamierza wcisnąć przycisku. A Ecko jest pewien, że jeśli to zrobi to za 90 minut wszyscy na tej wyspie zginął. Charlie zgadza się mu pomóc. Sawyer zastanawia się czy Ci inni to pozostałości po nieudanym eksperymencie Dharmy. Michael stwierdza, że nie wie. Kate mówi dyskretnie Sawyer'owi, że są śledzeni. Jest ich dwóch, są po drugiej stronie rzeki i ona zamierza się z nimi rozprawić. Wyjmuje broń, więc Sawyer nie ma wyjścia i też się przyłącza. Oboje strzelają, Inni zaczynają uciekać. Do strzelania przyłącza się Jack. W końcu Sawyer zabija jednego, a drugi ucieka. Kate chce go gonić by nie ostrzegł pozostałych, ale Jack jej zabrania, bo oni już o nich wiedzą. Jack patrzy na Michael'a i każe mu powiedzieć prawdę. Michael udaje, że nie wie, o co Jackowi chodzi, ale w końcu wyznaje, że to był jedyny sposób, że dali mu listę z ich nazwiskami. Musiał ich przyprowadzić, bo inaczej już nigdy nie zobaczyłby syna. Kate pyta czy to on wypuścił Henry'ego. Michael potwierdza, a Hurley pyta go chwili czy to on zabił Anę-Lucię i Libby. Michael się tłumaczy, że musiał, że nie wiedział, co robić, a Libby zginęła przez pomyłkę. Że nie miał czasu by się zastanowić. Hurley uważa, że nawet gdyby Michael miał czas to i tak by je zabił. Michael mówi przepraszam. Tłumaczy się, że chodzi o jego syna, ale wszyscy patrzą na niego jak na potwora. Hurley stwierdza, że on wraca. Jack mówi mu, że nie może, bo Ci Inni szli już raz za nimi, a jak się zorientują, że oni o wszystkim wiedzą to ich zabiją. Przeprasza, że im wcześniej o wszystkim nie powiedział, ale wyjaśnia, że nie przyprowadził by ich tutaj gdyby nie miał planu. Sayid się modli, a Jin i Sun żeglują. Jin zauważa prostokątną skałę z otworem w środku. Pokazuje ją Sayid'owi, który stwierdza, że to skała, którą opisał Michael i że są na miejscu. Charlie pokazuje Ecko, gdzie są ukryte dwie ostatnie laski dynamitu. Ostrzega by był ostrożny, bo ten dynamit jest bardzo niestabilny. Ecko zabiera go do bunkra. Charlie prosi Johna by jakoś się dogadali, bo Ecko chce wysadzić te drzwi dynamitem. Desmond stwierdza, że może dać sobie spokój, bo nawet ich nie draśnie. Desmond przypomina sobie jak spinając dwa druty opuścił metalowe drzwi, a pod jedne z nich podstawił metalową skrzynkę, by może było przechodzić. Nauczył go tego Kelvin, który na opuszczonych drzwiach malował niewidzialną mapę. Przed nim robił to Razinsky. Desmond chce wiedzieć, co się stało z tym legendarnym Razinsky'm. Kelvin pokazuje mu plamę na suficie i wyjaśnia, że to Razinsky, który strzelił sobie w usta, gdy on spał. A potem miał tylko 108 minut na zorganizowanie pogrzebu. Desmond prosi by Kelvin pozwolił mu wyjść na, zewnątrz, bo siedzi w tym bunkrze już dwa lata i też może zwariować. Ale Kelvin się nie zgodził. Ecko ostrzega Johna po raz ostatni, a ponieważ ten nie ma zamiaru otworzyć drzwi, chce podpalić lont. Charlie błaga go by chwilę zaczekał, że może John na rację, że to jakiś żart, a ten stary komputer nic nie robi. Ecko wyciąga pasek ze spodni Charlie'go i rzuca go w kierunku ściany. Pasek przyczepia się do niej i Ecko pyta czy to też jest żart. Charlie zabiera swój pasek, a Ecko podpala lont. Charlie pyta czy to jest dobry pomysł, bo są w zamkniętym pomieszczeniu, ale lont się już dopala i Charlie zaczyna uciekać. Następuje wybuch i Charliego goni fala ognia, która uderza nim o ścianę. Desmond przypomina sobie jak obudził go alarm. Wpisał kod i znalazł pijanego Kelvina pod podłogą. Bawił się on kluczem i wyjaśnił Desmondowi, że ich alternatywa, czyli autodestrukcja. Wystarczy przekręcić kluczyk i to wszystko zniknie z powierzchni ziemi. A za ścianą jest elektromagnetyzm. Wyjątkowy pod względem geologicznym. Mieli przeciek. Ładunek ciągle rośnie, a kiedy wciskają ten przycisk, to go rozładowują zanim zrobi się zbyt potężny. Wybuch nie uszkodził drzwi i nic za nimi nie słychać. Desmond uważa, że powinni otworzyć drzwi, bo Ecko i Charlie'mu mogło się coś stać. Ale John mu zabrania, bo uważa, że to podstęp. Desmond stwierdza, że John nie chce wcisnąć tego przycisku, bo chce zajrzeć śmierci w oczy. John wyjaśnia, że myślał, że jego przeznaczeniem jest otworzenie tego bunkra. Przez to zginął chłopak. Tej nocy, kiedy Boone umarł, on siedział tam na górze, walił pięściami w ten głupi właz, krzyczał i pytał, co ma robić. Wtedy zapaliło się światło, a on myślał, że to znak, a to pewnie Desmond poszedł do łazienki. Sayid zakrada się do wioski od strony morza. Sprawdza namiot po namiocie, ale wszystkie są puste. Na końcu otwiera metalowe drzwi ze znakiem Dharmy, ale okazują się one tylko zwykłą atrapą, za którą jest skałą. Kate pokazuje Jackowi stos czegoś na trawie. Podchodzą bliżej i okazuje się, że to stos plastikowych kapsuł. Nad nimi jest plastikowa rura wystają z ziemi. Kate otwiera kapsułę. Jest w niej zapisany zeszyt. Podobnie jak w innych. Sawyer zauważa pojedynczą kartkę. To ta z planem Johna. Sawyer pyta Johna, jaki miał być znak Sayida i pokazuje na czarny dym. Jack stwierdza, że to daleko od nich i pyta Michael'a dokąd ich prowadzi, bo na pewno nie na plażę jak mówił. Michael zaczyna się tłumaczyć, że musiał, ale nagle dookoła nich rozlegają się szepty. Wszyscy sięgają po broń i rozglądają się dookoła. Nagle Sawyer łapie się za szyję i upada w konwulsjach. Kate podbiega do niego, Jack rozgląda się po drzewach i krzyczy by wszyscy uciekali. On i Kate rzucają się do ucieczki, a Hurley się kuli i zostaje na miejscu. Michael krzyczy do Innych by tego nie robili. Kate zostaje trafiona strzałką w nogę i upada w konwulsjach. Jack kilka razy strzela na oślep w stronę drzew, a potem wraca po Kate, zarzuca ją sobie na plecy i ucieka z nią, ale po chwili on też zostaje trafiony strzałką w nogę i upadł. Jak przez mgłę zobaczył kilka osób, które nadbiegły i zasłoniły mu oczy. Desmond prosi Johna by opowiedział mu o Perle. Desmond uważa, że może John to źle zrozumiał i nie oni byli częścią eksperymentu tylko tamci dwaj z Perły. Desmond chce obejrzeć ten film, ale tu to nie możliwe. Był tam komputer, ale on tylko drukował całe kartki liczb. John daje Desmondowi te wydruki, a ten je przegląda. Desmond przypomina sobie jak przebywał w bunkrze już 3 lata. Kelvin znowu wychodził na zewnątrz i Desmond zauważył duże rozdarcie w jego kombinezonie. Nic nie powiedział tylko po chwili wyszedł za nim z bunkra. Widział jak po przejściu kilku metrów Kelvin zdjął kombinezon i dalej poszedł bez. Desmond śledził go aż nad zatokę, gdzie stała jego łódź. Kelvin zorientował się, że Desmond za nim idzie i był zaskoczony, że ten się odważył. Przyznał, że chciał odpłynąć łodzią za jakiś tydzień, bo wtedy zakończył by naprawy. Zapytał czy Desmond z nim popłynie, a ten chciał wiedzieć, co z przyciskiem. Kelvin'owi był on obojętny, bo pewnie nawet nie był prawdziwy. Desmond przypomniał, że opowiadał mu o zabezpieczeniach, elektromagnetyzmie. Kelvin stwierdził, że był wtedy pijany. Desmond nie mógł zrozumieć, czemu Kelvin go okłamał, a ten wyjaśnił mu brutalnie, że potrzebował jelenia, który będzie ratował świat po jego ucieczce. Desmond poczuł się straszliwie oszukany, uważał, że Kelvin zabrał mu życie. Rzucił się na niego, walczyli i przypadkowi, Desmond zabił Kelvina. Zerwał z jego szyi klucz i biegiem wrócił do bunkra, który już cały się trząsł. Wył alarm i leciał komunikat o awarii systemu, na zegarze były widoczne jakieś symbole, hieroglify na czerwonych polach. Ściana przyciągała metalowe przedmioty. Desmond wpisywał kod, ale ma monitorze pojawiał się napis: „Awaria Systemu” i komputer nie reagował na przycisk. Po pełnych dramatyzmu minutach, kiedy Desmond raz za razem wpisywał cyfry i wciskał przycisk, komputer w końcu je przyjął, zegar się wyzerował, przestał wyć alarm i wszystko się uspokoiło. Desmond cały czas sprawdza wydruki. Pyta Johna, kiedy się zjawił na wyspie, ten wyjaśnia, że jakieś 65 dni temu, a dokładnie 22 września. Pod cyframi 922044:16 widnieje powtarzający się kilka razy napis: „Awaria systemu”. Desmond stwierdza z przerażeniem, że to chyba on rozbił ich samolot. Inni przyprowadzają na pomost Jacka, Kate, Sawyera i Hurley'a. Wszyscy mają zakryte oczy z wyjątkiem Michael'a, który idzie swobodnie. Na pomoście zmuszają ich by uklękli i zdejmuje im worki z głów. Sawyer się rzuca i zostaje uderzony przez Picketta. Kate mówi coś do ich brodatego przywódcy, ale on nie rozumie, bo ona me knebel w ustach. Pani Klugh mu tłumaczy, że Kate wie, że jego broda jest sztuczna i nazywa go Tom. On z ulgą odkleja brodę, bo go swędzi i ma pretensje do pani Klugh, że zdradził im jego imię. Podpływa niewielka łódź i na jej pokładzie jest Henry, który wysiada i podchodzi do wszystkich. Ma pretensje do Toma, że ten zdjął brodę, a potem mówi do Michael'a, że czas przejść do interesów. Charlie odzyskuje przytomność. Jest pokrwawiony i ogłuszony. Wszystko słyszy jak by z oddali. Bunkier jest osmalony i zniszczony. Charlie znajduje Ecko, który jest nieprzytomny. Z oddali słyszy pikanie komputera. Desmond stwierdza, że jednak muszą wcisnąć ten przycisk, bo to on rozbił samolot. W dniu katastrofy zegar wyświetlił hieroglify wtedy całe to miejsce ogarnęły wstrząsy, a na ekranie pojawił się napis: AWARIA SYSTEMU. Taki sam napis jest na wydruku, a ten numer: 922044:16 to data, 22 września 2004 r., godzina 4:16. Wtedy właśnie samolot się rozbił, czyli to wszystko jest prawdziwe. Ale John jest przekonany, że to wszystko kłamstwo. Desmond zamierza wpisać kod, ale John rozbija monitor. Desmond stwierdza, że właśnie zabił ich wszystkich, ale John uważa, że wszystkich ocalił. Desmond podnosi drzwi i biegnie do półki z książkami. Wyciąga swoją książkę i przypomina sobie jak siedział w bunkrze, pił i chciał popełnić samobójstwo. Sięgnął po tą książkę by ją przeczytać przed śmiercią i znalazł w niej list Penelope. Błagała go ona w nim by się nie poddawał zwątpieniu i rozpaczy, bo jedyne, czego potrzebujemy, aby przeżyć, to osoba, która naprawdę nas kocha. Desmond miał taką osobę. Pen zapewniła go, że zawsze będzie na niego czekać. Desmond się rozpłakał, a potem powyrzucał z półek książki i płyty. Kiedy trochę się uspokoił, usłyszał walenie w właz i głos. Poszedł do włazu i usłyszał słowa: „Zrobiłem wszystko, czego chciałaś! Dlaczego mi to zrobiłaś?!”. To był rozpaczający John. Włączył wtedy światło, które John odebrał jako znak, a Desmond dowiedział się, że na wyspie jest jeszcze jakiś człowiek. Desmond wyjmuje klucz z książki, odsuwa urządzenie i schodzi na dół. Wyjaśnia Johnowi, że trzy dni przed tym, jak się poznali, usłyszał, jak ktoś wali w drzwi włazu i krzyczy. To był John, który twierdzi, że to nie jest przeznaczenie, ale uratował mu wtedy życie, żeby on mógł teraz uratować życie Johna. Desmondowi jest przykro, że John stracił wiarę, ale to wszystko jest prawdziwe, a on musi zejść na dół i wysadzić to miejsce. Każe Johnowi uciekać jak najdalej. Ściana znowu przyciąga wszystkie metalowe przedmioty w bunkrze. Charlie usiłuje wyprowadzić Ecko, ale ten go odpycha i idzie po Johna. Wszystko jest niszczone. John patrzy na Ecko i stwierdza, że się pomylił. Desmond dociera do kwadratowej skrytki, przypomina sobie Panelope, żegna się i przekręca klucz. Całą wyspę ogania białe światło i przenikliwy dźwięk, który wdziera się do czaszek. Wszyscy zasłaniają sobie uszy i są przerażeni. Trwa to dużą chwilę, a potem światło robi się normalne, a dźwięk znika. Na plażę z olbrzymią siłą spadają drzwi od włazu. Przychodzi ogłuszony i poobijany Charlie, który dziwi się, że na plażę nie dotarli jeszcze Ecko i John. Henry mówi Michael'owi, że nie cieszy go układ, który zawali jego ludzie, ale zyskali teraz znacznie więcej niż wtedy, kiedy dołączył do nich Walt, więc tak chyba będzie najlepiej. Michael dotrzymał słowa i go uwolnił i oni też dotrzymują słowa. Henry daje Michael'owi łódź i każe mu płynąć według kompasu kursem 325. Jeśli to zrobi zostanie uratowany. Henry'emu jest obojętne czy Michael powie innym o tym miejscu, bo kiedy stąd odpłynie, nie będzie mógł wrócić. A Henry ma przeczucie, że Michael nikomu o tym nie powie, bo ludzie dowiedzieliby się, co zrobił, żeby odzyskać syna. Henry obiecuje, że nie skrzywdzi przyjaciół Michael'a, tak jak obiecali jego ludzie. Walt czeka na łodzi i rzuca się w ramiona ojca. Zapewnia, że nic mu nie jest. Henry podchodzi do klęczących. Pani Klugh pomaga wstać Hurley'owi, rozcina mu więzy i stwierdza, że może odejść i ma powiedzieć swoim ludziom, że nie wolno im tu przychodzić. Hurley jest zaskoczony, stoi i waha się. Pyta co jego przyjaciółmi, a Henry wyjaśnia, że pójdą z nimi. Jack kiwa Hurley'owi głową by szedł i ten rusza powoli. Michael odpływa. Jack patrzy na niego. Klęczącym przygląda się także Walt. Kate patrzy na Jacka jakby się z nim żegnała, a po chwili całej trójce zakładają na głowę worki. Wieczorem przy ognisku Claire pyta Charlie'go, co się stało w bunkrze. On stwierdza, że właściwie nic. Claire ogląda jego rany, a potem go całuje. Gdzieś w ośnieżonych górach dwóch mężczyzn gra w szachy w namiocie. Nagle jeden z nich zauważa, że miga czerwona lampka sygnalizacyjna. Stwierdza, że znowu to przegapili. Drugi uważa, że nie. Na monitorze widnieje napis dotyczący elektromagnetyzmu. Każe koledze dzwonić. Ten podnosi żółty telefon. Odbiera go śpiąca Penelope. Mężczyzna mówi jej, że tym razem chyba to znaleźli.

Źródło z którego zaczęrpnięte zostały teksty streszczeń: [link widoczny dla zalogowanych]