Największe forum LOST - Zagubieni w Polsce

Pan Jachimex

</center>

Niedawno zakończył się V sezon, poniekąd poświęcony Inicajtywie Dharma. Bohaterowie za sprawą skoków w czasie przenieśli się na jakiś czas w lata 70', kiedy to na dobrze znanej nam wyspie panowała tajemnicza organizacja, mająca na celu prowadzenie eksperymentów, mających zmienić świat. Czy jednak otrzymaliśmy odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania, które zadawaliśmy sobie odkąd zobaczyliśmy film instruktażowy dla Łabędzia? Nie sądzę. Ja przynajmniej czuję dosyć spory niedosyt. Tak właściwie zobaczyliśmy projekt Dharma od strony ochroniarzy, dozorców i innych pracowników nie - naukowych. O konkretnych eksperymentach usłyszeliśmy niewiele. Dlatego uznałem, że już czas uporządkować wiedzę o historii Inicjatywy Dharma i czując, że autorzy serialu w większym stopniu chyba już nie wrócą do wątku Dharmy w 6 sezonie napisałem ten tekst oparty na faktach, ale i w dużej mierze na domysłach i teoriach.

Zacznijmy więc...

Po ll wojnie światowej duński magnat przemyslu zbrojeniowego, Alvar Hanso, widząc ogrom zniszczeń jakie dotknęły świat i obawiając się w niedługim czasie wybuchu nowej wojny zleca wloskiemu matematykowi Enzo Valenzettiemu obliczenie dokładnej daty końca świata. Wyliczenia Valenzettiego trwają kilka lat, aż około roku 1960 matematyk otrzymuje ciąg liczb 4 8 15 16 23 42, jednak wciąż nie zna ich zastosowania i nie ma pojęcia co z nimi dalej zrobić. Swoje wyniki przedstawia Alvarowi Hanso. Ten, chcąc za wszelką cenę zmienić to równanie zwraca uwagę na dwójkę światłych doktorantów z Uniwersytetu Michigan, małżeństwo Geralda i Karen DeGroot, którzy wzorem B.F. Skinnera mają wizję stworzenia ośrodka badawczego, gdzie naukowcy z całego świata mogliby prowadzić badania na szeroką skalę w najważniejszych dziedzinach życia. Alvar, widząc w tych badaniach szansę na zmianę równania Valenzettiego postanawia sfinansować ten projekt. Powstaje Inicjatywa Dharma, czyli Instytut Heurystyki i Badań nad Materialnymi Aplikacjami. Jego główną siedzibą zostaje Uniwersytet w Ann Arbor. Alvar Hanso dociera do archiwalnych materiałów armii USA, która w latach 50' detonowała bomby wodorowe na wyspach południowego Pacyfiku. Na jednej z wysp odnotowano silne promieniowanie magnetyczne, a grupa żołnierzy, którzy mieli rozkaz zamontować bombę o nazwie Jughead przepadła bez śladu. Uwagę Alvara przykuwają raporty z wcześniejszej wizyty wojska na wyspie, której nie ma na mapach, mówiące o statku do przewozu niewolników o nazwie "Czarna Skała", znalezionym przez żołnierzy na środku owej wyspy. Hanso, znając historię swojej rodziny i wiedząc, że jego pradziadek, Magnus Hanso płynął na tym statku, postanawia za wszelką cenę odnaleźć tą wyspę. Niestety, współrzędne zawarte w archiwum US Army są błędne. Alvar zleca raczkującej Dharmie odnalezienie wyspy po promieniowaniu wydzielanym przez unikatowe pole magnetyczne. Gerald DeGroot, badający elektromagnetyzm (patrz psychodeliczny film z pokoju 23) zleca budowę podziemnego bunkra w Los Angeles nad silną anomalią magnetyczną, sądząc że ta anomalia może pomóc zlokalizować inne miejsca tego typu na świecie. Bunkier zostaje nazwany Latarnią. Badania w krótkim czasie przynoszą efekt i wielkie magnetyczne wahadło zdaje egzamin. Naukowcy natrafiają na bardzo silną anomalię na Pacyfiku. Alvar Hanso udaje się we wskazane miejsce i odnajduje wyspę oraz wrak "Czarnej Skały". Wzruszony odnajduje dziennik Magnusa Hanso i szybko opuszcza wyspę. Sama wyspa tymczasem wzbudza zainteresowanie naukowców Dharmy, którzy w niedługim czasie na nią docierają. Zdumieni odkrywają liczne anomalie fizyczne i unikalne właściwości wyspy. Dharma postanawia rozpocząć badania. W stronę wyspy płyną maszyny i materiały budowlane na frachtowcu należącym do fundacji Hanso. Szybko rozpoczyna się budowa osiedla mieszkalnego dla personelu, przystani, wieży radiowej, elektrowni, nazwanej Burza, stacji łączności Płomień i sieci prowizorycznych dróg na wyspie. Szefem Inicjatywy Dharma na wyspie zostaje matematyk Horace Goodspeed. Po pewnym czasie Inicjatywa odkrywa, że wyspę zamieszkują jej rdzenni mieszkańcy. Dochodzi do konfrontacji pomiędzy Goodspeedem a Richardem Alpertem, liderem rdzennych mieszkańców. Richard nakazuje Dharmie opuścić wyspę, do czasu gdy podczas rozmowy nie pada nazwisko "Hanso". Richard pamiętając nazwisko kapitana statku, na którym przypłynął wiele lat temu na wyspę pozwala prowadzić badania Inicjatywie. Jednocześnie wyznacza linię, której uczestnicy projektu nigdy nie będą mogli przekroczyć. Horace nie mając wyjścia akceptuje warunki rozejmu. Szybko jednak pojawia się nowy problem, dwóch budowniczych zostaje zabitych przez stworzenie przypominające slup czarnego dymu. Inicjatywa buduje wokół Baraków ogrodzenie ultradźwiękowe, które skutecznie chroni personel przed potworem. Dharma w końcu rozpoczyna badania na wyspie. Zostają odkryte dwa miejsca, w różnych częściach wyspy, oba wydzielające silne promieniowanie. Jedno z nich, w którym występuje silna anomalia magnetyczna zlokalizowane jest w części wyspy "zakazanej" dla Dharmy. Mimo ostrzeżeń Horace'a Stuart Radzinsky postanawia wybudować stację o nazwie Łabędź dokładnie nad polem magnetycznym, aby wykorzystać jego energię. Podobna sytuacja ma miejsce nad drugim skupiskiem nieznanej energii. Tam profesor astrofizyki Pierre Chang nadzoruje budowę stacji Orchidea. Chang jest pewien, że dzięki tej energii możliwa będzie manipulacja czasem. Badania rozpoczynają się także w stacji Hydra, na pobliskiej, mniejszej wyspie, gdzie wybudowano cały kompleks do badań nad zoologią. Na wyspę zostają sprowadzone niedźwiedzie polarne, poddane "ekstremalnej zmianie klimatu". W podwodnej części stacji przetrzymywane są rekiny oraz delfiny. Powstaje również stacja medyczna, gdzie prowadzone są badania nad lekami i szczepionkami. Ważną placówką projektu staje się stacja Strzała, w której zbierane są informacje o tubylcach, oraz opracowywane strategie obronne. Powstaje również stacja Perła, badająca psychologię i podwodna stacja Zwierciadło, służąca jako dok łodzi podwodnej i sonar. Do roku 1977 rozwój infrastruktury i eksperymenty przebiegają bez większych zakłóceń. Wtedy na wyspie pojawia się grupa ludzi, którzy wnikają do Inicjatywy, realizując wlasne cele. Współpracuje z nimi szef ochrony Dharmy, James LaFleur, który przed czterema laty dołączył do projektu. Ludzie ci przekonują Pierre Changa do ewakuacji z wyspy zbędnego personelu, chcąc z niewiadomych powodów zdetonować bombę wodorową na budowie stacji Łabędź. Gdy odwiert natrafia na źródło magnetyzmu wszystkie metale wokół zaczynają wariować. Wtedy dochodzi do detonacji bomby pod ziemią, na dnie odwiertu. Wybuch bomby na chwilę przerywa przyciąganie magnetyczne. Ładunek magnetyczny zostaje zalany betonem. Naukowcy opracowują system, który co 108 minut będzie rozładowywał niebezpieczne pole magnetyczne. Powstaje także klucz bezpieczeństwa, do użycia jedynie w ostateczności. budowa Łabędzia wkrótce zostaje ukończona. Szefostwo Dharmy, widząc co wywołały dyktatorskie zapędy Stuarta Radzinskyego, który poniekąd spowodował incydent dla dobra projektu robi mu pranie mózgu za pomocą specjalnego, psychodelicznego filmu, po którym Radzinsky częściowo traci pamięć i zostaje na stałę zesłany do stacji Łabędź.
W trakcie budowy stacji Orchidea budowniczowie natrafiają na źródło egzotycznej energii - pomieszczenie z zamontowanym tajemniczym kołem. Naukowcy po zbadaniu przymarzniętego koła postanawiają je ruszyć za pomocą młodego niedźwiedzia polarnego z Hydry [to trochę naciągane, ale jak na ten moment to dla mnie jedyne wytłumaczenie]. Dzięki temu wyspa zostaje przesunięta w inne miejsce na Pacyfiku, a niedźwiedź znika. Budowa stacji wkrótce zostaje zakończona, a krypta, dzięki której będzie można podróżować w czasie zostaje wybudowana tuż przy jaskini z zamarzniętym kołem. Naukowcy rozpoczynają badania w laboratorium i niedługo później udaje się przenieść w czasie pierwszego królika. W projekt zaangażowanych jest tylko kilka osób, oficjalnie stacja Orchidea bada botanikę. Inicjatywa rozwija się w najlepsze. Dla każdej ze stacji powstają filmy instruktażowe, wszystkie wydane w 1980 roku. Wciąż jednak Dharma ma kłopoty z tubylcami, którzy ograniczają projekt i tworzą realne zagrożenie. Zostają więc podjęte odpowiednie środki ochrony przeciwko nim. W stacji łączności zostają zamontowane ładunki C4, a stacja Burza rozpoczyna badania nad toksycznym gazem, który mialby być rozpylony nad wyspą w razie ataku agresorów. Konflikt z tubylcami pogłębia się, gdy ci odkrywają doskonale zakamuflowaną stację Łabędź na swoim terenie. Do Łabędzia zostaje przydzielony przybyły w 1991 roku żołnierz Kelvin Inman, aby polepszyć ochronę stacji w razie ataku. Poza tym Inicjatywa jest szczególnie zainteresowana badaniem ruin Świątyni, sanktuarium tubylców. To doprowadza do ostatecznego rozwiązania konfliktu Dharma - tubylcy 19 grudnia 1992 roku, kiedy to wszyscy uczestnicy projektu zostają zagazowani przez agresorów za pomocą ich własnej stacji, a następnie pochowani w masowym grobie. Stało się tak głównie dzięki zdradzie syna dozorcy Dharmy, Rogera Linusa - Benjaminowi. Tubylcy przejęli całą infrastrukturę Inicjatywy Dharma na wyspie i okręt podwodny Galaga. Czystkę przetrwał jedynie personel stacji Łabędź, o której agresorzy wiedzieli najmniej, czyli Stuart Radzinsky i Kelvin Inman. Radzinsky, łatając dziury w pamięci podróżuje po wyspie i tworzy mapę kluczowych lokacji na wyspie na drzwiach przeciwwybuchowych. Gdy odkrywa masowy grób pracownikow Dharmy, pewnego wieczora, nie mogąc znieść swojej sytuacji popełnia samobójstwo strzelając sobie w głowę. Po jego śmierci wciskanie klawisza kontynuuje Kelvin, aż do 22 września 2004, gdy został nieumyślnie zabity przez Desmonda Hume'a. Tak kończy się historia Inicjatywy Dharma na wyspie. Nie ma wątpliwości, że to przedsięwzięcie bylo kontynuowane, o czym może świadczyć wypowiedź Thomasa Mittelwerka w filmie ze Sri Lanki czy strona internetowa Octagon Global Recruiting, jednak naukowcy już nigdy później nie powrócili na wyspę.