Największe forum LOST - Zagubieni w Polsce

Robertho

O nie których nie chcę mówić bo są dość prywatne, ale powiem o takim przykładzie, ale się nie śmiejcie Smile

Dla nie których jest to błachostka ale ja będę to wspominał! Zawsze chciałem grać w reprezentacji szkoły w kosza! Ale nie było to realne bo zanim poszedłem do liceum to rzadko grałem w kosza. W liceum grałem każdą przerwę, w II klasie grałem w reprezentacji klasy, w III byłem w szerokiej kadrze rep. szkoły aż w końcu zagrałem! Niby błachostka ale, żeby zagrać nie było to realne tak samo żebym tyle się nauczył w ciągu nie całych 2 lat. To jest jeden przykład i chyba najbardziej błachy.

Powiem jeszcze jeden przykład. Na początku liceum pokłóciłem się z kumpelą i między nami rosła nienawiść. Potem chciałem to zmienić ale wszystkie moje gesty na to żeby się pogodzić nic nie skutkowały a próbowałem naprawdę wszystkiego co mogłem. Trwało to długi czas i w końcu zacząłem się modlić i prosić Boga o pomoc, żeby wszystko się poukładało. I szybko się zmieniło między mną a kumpelą. W tej chwili jesteśmy dobrymi kumplami i często się spotykamy w miłej atmosferze bez żadnych kłótni.

Kujon

XxXxX

Apokalipsa

w Boga wierze, ale nie miałam żadnych "znaków", by móc poprzeć tą wiare, ale kościoła nie uznaję, uważam, że ta "instytucja" jest bynajmniej zbędna społeczeństwu, chodź wtedy gdzie sie w podzieje [każdą niedziele] Młodzież Wszechpolska, nie uwłaczając nikomu Smile

Kujon

WISKI

Ja wierzę w Boga. Czy miałem jakieś znaki...to jest coś w srtlu jeśli czegoś chcę "Boże pomóż mi"...często to się właśnie staje. Ale wtedy zaczyna się myśleć czy to samo by się nie stało bez pomocy Boga...to jest na pewno trudny temat. Ja akurat mam w swojej parafii fajnych księży więc to też jest na + Wink

thomm

ja tam wierze w Boga ze mi pomaga, fakt, ze zwracam sie do niego , kiedy potrzebuje pomocy Smile

Robertho

Aamanee

no niestety,
jak trwoga to do Boga

ale to chyba naturalne jest. że jak już nie mamy nadziei na nic, to nagle uświadamiamy sobie, że ten "cały" Bóg może istnieje... że warto spróbować. Godne potępienia, ale coz poradzić... jesteśmy tylko ludźmi.

cysia

Ja osobiście przeżywam coś w rodzaju "zachwiania" wiary... Dopiero czytając ten temat zdałam sobie sprawę jaki cud mnie spotkał!
Kiedy byłam w najtrudniejszym etapie mojego życia (za sprawą rodziców), byłam wtedy w trzeciej klasie gimnazjum, poznałam fantastyczną nauczycielkę j.polskiego... Nawet wtedy nie myślałam, że mogłabym się zaprzyjaźnić z NAUCZYCIELKĄ! Pomogła mi wyjść z dołka: dużo wagarowałam, byłam zagrożona z kilku przedmiotów(w tym z polaka). Gdyby nie ona pewnie bym z tego nie wyszła i kto wie co by ze mną było.
Dziś chodzę do liceum(do klasy o profilu humanistycznym:)) i nadal utrzymuję kontakt z tą nauczycielką. Wiele jej zawdzięczam...
Może to Bóg postawił ją na mojej drodze? Nie wiem.

immortaly

Miałaś fuksa. Mnie chyba nic niezwykłego nie spotkało... no, albo jestem taka niewdzięczna że tego nawet niezauważyłam...
w boga wierze, jestem katoliczką, i jakiś swoich teori nie mam.

cysia

Niewdzięczna? Może? Albo zwyczajnie nie dostrzegałam w tym ingerencji Stwórcy, cały czas myślałam że Bóg o mnie zapomniał...ale teraz widze w jak ogromnym byłam błędzie Crying or Very sad

Ricko

A ja w Boga nie wierzę. I wierzyć nie zamierzam. Kiedys owszem... uczęsczałem na lekcje religii, ale po pewnym wydarzeniu, o którym nie będę tutaj pisał przestałem wierzyć... Bóg nie istnieje.

cysia

Ale chyba lepiej jest w coś wierzyć, niż myśleć że nasze życie zakończy się tym że zjedzą nas robale... Czasem wiara jest lepsza niż takie myślenie.

thomm

cysia

Nic nie jest pewne w naszym życiu... Możesz umrzeć nawet za minutę(czego Ci nie życzę). A o tym czy Bóg istnieje czy nie dowiemy się niestety...po śmierci.

Aamanee